BLOG

Het is zo herkenbaar. Ik ben 12 jaar jonger dan mijn man. Een nu 36 jarige vrouw met 2 kinderen van 4 en 2. Mijn man heeft mij uit het niets verteld dat hij een ander heeft. Een collega waar die nu helemaal mee is. Heeft mij verlatem en achtergelatem met 2 jonge kids. Rijd ineens in ee dan andere auto. Wil niks vertellen over zijn SM. Behalve dat ik weet dat ze in niets op mij lijkt. Mijn omgeving vind het een rare man die de weg kwijt is. En dat is tie ook. Zomaar ineens van de 1 op andere dag. Hij is of humeurig of vrolijk geen peil op te trekken. Hij is nu 48 Maar als ik hier lees dat een MLC jaren kan duren..... Overigens wil die ook niet scheiden van me. Rare situatie

Hallo even over de sm mijn mlc is al zolang met haar bezig dan zat het bankje niet lekker meer en dan weer wel en nu is het zover dat het bankje nog een pluche kleedje krijgt . Hij doet zo zijn best voor de sm en idd zij wacht af en eist niets. Maar ben er achter dat hij haar nu zelfs de dingen zoals wij ooit bedrijf begonnen zijn meeneemt. Ik kan daar gewoon niet mee omgaan . Alles voor het mooie bankje . En erge bij sm uren praten over de mooie toekomst die se tegemoet gaan . Ik trek het gewoon niet meer. En loslaten het gaat niet door nu weer het negeren van mijn vragen word ik gek . ( zakelijk) Ik snap het niet hoe je na zoveel jaar ineens 0 laat horen en alles weggooit naar mijn mening. Mijn mlc heeft nooit eerlijk gepraat over gevoel sm alleen het is trigger en ik weer is bijna niet te doen maar wil zo graag al is het per app of mail een antwoord met respect. Ik heb me door hem en de sm zo in de hoek laten zetten Met opmerkingen als hij wil jouw niet bel niet enz . Ze zijn althans wordt gezegd naief en probleem gevallen masr deze is buiten alles ook zo sluw. Zij wist in eerste instantie ook niet van bestaan van ons gezin af maar nu heeft deze dame er totaal geen probleem mee als mijn mlc hier weg gaat om daar slecht te oraten over zijn gezin. Naar mijn mening is dat door mijn mlc niet nodig en zoals ik relatie beleeft heb 1 grote leugen maar deze sluwe afwachtende dame met weinig eisen doet net zo hard mee.

Die ga ik onthouden. Hier begint het bankje te schuren & te kraken na 1,5 jaar. Daar waar het in de zomer van 2018 nog HET bankje was, in 2019 af en toe een stiekem FANTASIE en DROOMbankje, in febr 2020 na een weekje aan elkaar wennen VAKANTIEbankje. Blijkt het bankje na terugkomst toch minder comfortabel dan gedacht. Dankzij deze site inzicht in alle grilligheden van een MLC'er & SM, Dank daarvoor.

Mijn mlc zie ik niet meer. Hij woont nu met zijn soulmate in ons huis in Frankrijk en gaat daar een camping beginnen. Inmiddels heb ik het met haar te doen. Van anderen hoor ik dat ze aardig is en hem wil redden. Mijn oudste zoon zegt dat ze het goed met hem voor heeft en ook niet slecht met de kinderen. Daar ben ik blij om. Zij heeft hem niet in zijn beste tijd hoor. Al die driftbuien en geklaag over mij en anderen, het lijkt me geen pretje. Ze kent natuurlijk alleen zijn kant van het verhaal. Moet ook raar zijn lijkt me want ze noemt zichzelf relatiecoach. Hoe langer geleden hoe meer ik met mededogen naar hen kijk. Iedereen moet zijn eigen pad en proces gaan en zichzelf in de spiegel aankijken.

Hallo Jacky, Die mannen in mlc zijn soms zo van de wereld dat ze niet in staat zijn te beseffen wat ze u aandoen. Niemand is er mee gebaat dat gij hier aan ten onder gaat. Als het allemaal te veel om te dragen wordt, zoek hulp. Ik heb heel veel steun aan vriendinnen. Ik werk zelf in de hulpverlening en ben nogal nuchter ingesteld waardoor het mij (soms) lukt om wat meer afstand te nemen. Neemt niet weg dat ook ik, als alle anderen die met mlc te maken hebben, de hel van dit hele gebeuren aanvoelen. Hij zal of kan dit niet zo snel doorbreken, dat zul je zelf moeten doen, met vallen en opstaan. Gedeelde smart is halve smart, dus zoek iemand waar ge uw verhaal bij kwijt kunt. Misschien kunt ge bij uw huisarts te rade gaan voor een goede therapeut in uw buurt. Mij helpt het lezen van deze blogs en het gastenboek ook. Soms herlees ik stukken om mezelf weer te overtuigen dat ik geen deel heb aan deze waanzin, er ook geen deel van wil uitmaken en het helpt me om de verantwoordelijkheid voor mijn eigen leven weer op te pakken. Zorg goed voor u zelf! Lieve groetjes van Kopop.

Wat een hel is dit 28jaar samen geweest nu anderhalf jaaruitelkaar waarvan hij nu 8maanden met haar naast mij woont heel vreemd allemaal ga eraan kapot weet me geen raad

Mijn ex mc is na dat ik erachter kwam dat hij vreemd ging 2dagen later bij haar ingegaan nu wonen ze allebei naast mij en de kinderen

Brief aan de sm, geschreven 3 maanden na de bom, 1 maand na het vertrek van mijn man en nog niets beseffend van mlc gebeuren. A, na 28 jaar huwelijk en 30 jaar samen met B. komt gij in beeld en maakt een eind aan alles wat wij samen in die tijd opgebouwd hebben. De droom van een aangename oude dag samen met meer tijd voor elkaar en meer mogelijkheden om samen te genieten ligt aan diggelen. Zoals elke langdurige relatie heeft ook die van ons zijn hoogtes en laagtes gekend. Ik twijfel er niet aan dat B.u zijn versie hiervan gegeven heeft. Mijn versie vertel ik u niet omdat ik vind dat dat uw zaken niet zijn en vooral omdat ik vind dat volwassenen hun problemen met volwassenen dienen te bespreken, niet met kinderen en ook niet met jong adolescenten. Tot die laatste groep behoort gij nu eenmaal en dat is wat mij in dit hele gebeuren het meest choqueert. Het maakt van mijn man een pederast en geeft aan dat uw relatie op ongelijkheid is gebaseerd en bijgevolg niet gezond. Voeg daarbij nog de heimelijkheid, de leugens, het taboe en de risico s die vanuit uw achtergrond meespelen, dan is ongezond nog een zwaar understatement. Ik heb niks tegen homo s of bisexuelen, ik hoop ervan uit te kunnen gaan dat er niks illegaals gebeurt, maar dat maakt uw verhouding nog niet acceptabel of verantwoord. Gij moogt u de vraag eens stellen hoe gij het zou vinden, voor u zelf en voor uw moeder en zussen, te weten dat uw vader zou aanpappen met een jongen die jonger is dan u zelf en dan de keuze maakt u allemaal hiervoor in de steek te laten. Wat denkt gij dat dat doet met een vrouw, een kind? Zouden de woorden liefde en houden van dan ook uw geweten verschonen of zou ge ook gedegouteerd zijn van het feit dat een volwassen man de grens van het aanvaardbare overschrijdt om zijn eigen behoeftes te bevredigen? B. draagt hier meer verantwoordelijkheid in dan gij gezien hij de volwassene is van wie verantwoord gedrag verwacht mag worden. Dit pleit u zelf niet vrij want ook van u mag enige verantwoordelijkheidszin verwacht worden, ook al zijn uw hersens wetenschappelijk gezien nog niet volgroeid. Uw moeilijke jeugd kan dan wel als verklaring of verzachtende omstandigheid dienen maar het is niet omdat iets (deels) begrepen kan worden dat het daarom ook goed gepraat wordt. Ook voor B. geldt waarschijnlijk de uitleg dat "...de pederast mogelijk zijn eigen gefrustreerde kindertijd probeert terug te vinden" maar ook dit is niet meer dan een verklaring en houdt geen goedkeuring in. Problemen horen bij het leven, het is de manier waarop ge ermee omgaat die bepalend is voor het vervolg. Ik vrees dat gij momenteel blind zijt voor de gevolgen maar vroeg of laat krijgt ge de rekening gepresenteerd en dat zou B. u ook kunnen vertellen als hij zich zou laten lijden door zijn verstand in plaats van door zijn emoties / lusten.het is mij duidelijk dat mensen verknipt kunnen worden vanuit hun opvoeding. Een fractie van uw verkniptheid heb ik meegekregen de dag dat ge het lef had ons huis te betreden en aan onze tafel aan te schuiven...ik denk niet dat gij beseft dat de basis van uw relatie ziekelijk is. Ik neem het B. kwalijk dat hij hier gemakshalve en voor zijn eigen profijt aan voorbij gaat. Normaal gezien zou gij bezig moeten zijn met uw vrienden, uw hobbies, uw studies en zou ge uw sexuele identiteit moeten verkennen binnen uw leeftijdscategorie. Dit staat ver af van waar ge nu mee bezig zijt: uw zinnen volledig zetten op een veel oudere man aan wie ge u vast klampt in de waan dat hij alles zal goed maken wat ooit voor u is fout gelopen. Ik neem het u kwalijk dat ge met uw totaal onvolwassen en egoistisch gedrag zoveel leed veroorzaakt bij mezelf en bij veel mensen die mij dierbaar zijn. Ik vraag mij af of ge genoeg (gezond) verstand en geweten hebt om u hier bewust van te zijn. Volgens mij hebt ook gij professionele hulp nodig om uw persoonlijke ontwikkeling in goede banen te leiden en om te voorkomen dat ge in de toekomst nog meer ongeluk veroorzaakt,zowel bij u zelf als bij anderen. Mijn leven hebt ge, samen met B. momenteel in de vernieling geholpen. Hiervoor onweerstaanbare dwang pleiten is gemaakzuchtig en u zelf in de slachtofferrol plaatsen, een rol die het comfortabeler maakt dit alles enigszins goed te praten. Als ge de rest van uw leven die slachtofferrol gaat innemen om uw stommiteiten te vergoeilijken zie ik de toekomst voor u somber in. Deze brief werd niet verstuurd maar bood mij de kans wat van mij af te schrijven. Af en toe herlees ik dit, het geeft mij kracht voor mezelf te kiezen. MISERY NEEDS COMPANY!!!

Zo blij jullie verhalen te lezen, al is blij niet de emotie die ik voel na afgelopen jaren. Ik ben blij dat ik dus echt niet gek was. Ex wil je laten geloven dat alles aan jou ligt. Ziet zijn vreemdgaan met sm niet eens als zodanig. Zegt: Als jij niet zo raar (lees: Boos) had gedaan was ik bij je gebleven. Man, het was niet uit te houden. Hij ging voor zichzelf. Gaf ik aan er verdrietig van te zijn, zelfs kapot...het deed hem niks. En dan te bedenken dat hij 28 jaar lang een heel lieve zorgzame man was. Ik heb de laatste jaren een vreemde in huis gehad. Uiteindelijk heeft hij aangegeven niet mij verder te willen. Is met kersverse weduwe sm verder gegaan. Het gebeurt waar je bijstaat en kunt het tij niet keren. Probeer nu mijn leven zo goed en kwaad als het gaat op te pakken. Maar wat een verdriet. Ik mis de man die hij was. Niet die hij geworden is. Sterkte allemaal!

In 2016 kwam er na een boosheidsfase ook nog een soulmate bij een vrouw met issues van verkrachting vele slechte en geweldadige relaties achter de rug en een poging tot zelfmoord. In het begin voelde ik mij minder ze was zo verzorgend en ze paste zo goed bijelkaar qua interesses en fysieke aantrekkingskracht. Na loop van tijd was het felt dat ze geen kinderen wilde nog de voornaamste reden dat hij haar erg aantrekkelijk vond. Want dan hoefte hij zijn plaats niet te delen en werd er voor hem gezorgd. Ik heb haar een keer in levende lijven gezien. Ze had niets wat mij opviel wat bijzonder aan haar was. Behalve hetzelfde kinderlijke gedrag als hij. En dat hadden ze dan wel weer gemeen. Hij vlucht regelmatig naar haar huis voor extra pampering. Met name nadat hij een sessile bij de psycholoog heeft gehad. En zij zit ook bij de psycholoog. Af en toe schiet ik nog in heftige emoties naar je schiet inderdaad niets mee op.

Dit is een geweldige site. Wat ik een beetje mis zijn verhalen over de mc en zijn verliefdheid voor de niet zo gewillige soulmate. Mijn man is de eerste keer in een depressie met bijhorende verliefdheid gevallen toen ik hoogzwanger was van onze jongste. Van de één op de andere dag ben ik van mijn sokkel gevallen. Hij was verliefd op een collega, die echter geen relatie met hem wou, maar toch wou hij mij verlaten. Dat hunkeren naar die collega leverde hem in zijn eigen woorden "onmenselijk zwaar lijden" op. Daar sta je dan op te kijken. Dat was 16 jaar geleden. Hij is gebleven, gezien zij geen relatie wou. Ik besloot mij helemaal om te vormen naar die perfecte vrouw, waar ik tot dan niet kon aan tippen en mijzelf helemaal weg te cijferen. Dat heeft een tijd lang gewerkt, 14 jaar om precies te zijn, tot hij een nieuwe collega kreeg. Op dit moment was zijn vader ongeveer anderhalf jaar daarvoor gestorven. Dit moet de trigger geweest zijn tot een nieuwe crisis. In elk geval, zelf kampte ik met een heel zware burnout die niet afkomstig was van het werk, maar door het continue wegcijferen in de relatie. Om uit die burnout te geraken, ben ik heel hard aan mezelf gaan werken, grenzen terug herontdekken enz. Op een dag dienden wij bij mijn psycholoog op vraag van mij mc te komen, waar ik doodleuk te horen kreeg dat het verhaal zich herhaalde. Mijn echtgenoot zat naast mij en straalde van geluk om mij te zeggen dat hij verliefd was op die nieuwe fantastische collega. Hij was immers gewoon dat ik meetrilde op al zijn emoties en had niet meer of minder verwacht dan dat ik ook hier totaal zou meeleven met hem. We zijn twee jaar verder. Ondanks dat ik hem gesmeekt heb geen relatie met collega sm te hebben, want dat dit mij de grond zou inboren, deed hij het toch. Maar ook hier was sprake van onmenselijk zwaar lijden voor hem, want die fantastische collega had wel degelijk zin in een kantoorromance met alles er op en er aan maar zij wou haar man niet verlaten. Het feit dat haar man er heel warmpjes in zat, speelt daar in mee. Vermoedelijk heeft mijn mc gedacht dat zij wel overstag zou gaan. Immers, was hij niet de man waar zij al heel haar leven van droomde? De enige op de hele wereld die haar begreep? Door het lot samen gebracht. En zoals mijn mc mij zelf vertelde, haar energie was perfect afgesteld op zijn gevoelige ziel, bijna een kosmische gebeurtenis dus. Hij wou de woning niet verlaten, sprak altijd van een proces, dat jaaaaren kon duren. Enz. Na ongeveer een jaar, kwam er een (valse) verzoening. Hij verbrak de relatie met de sm "niet omdat ze elkaar niet innig graag zagen", maar omdat hij voor zijn gezin zou gaan. Ik vergaf hem maar het gevolg was dat ik alle schuld mocht dragen want; vreemdgaan was geheel tegen zijn existentiële principes en het was mijn schuld dat hij het toch gedaan had. En had ik niet jaloers gereageerd dan had ik hem niet in haar armen geduwd. Achteraf denk ik dat het verbreken van die relatie, een zet was van hem, om haar toch te dwingen haar man te verlaten. Even leek het er ook op dat ze dit zou doen, of ze liet het minstens zo verstaan aan hem. In elk geval, nu begonnen de discussies omtrent het grenzen trekken in de omgang met zijn ex-maîtresse. Hij bleef haar immers 8 uur per dag zien op zijn werk en lief en leed moesten uiteraard met elkaar gedeeld worden. Uiteraard ook hoe hard het was dat ze elkaar dienden los te laten. Mijn mc kon absoluut niet begrijpen dat dit voor mij ook een hel was. Hij heeft geen vrienden en dus kon hij niet anders dan zijn relationele problemen met mij, met haar te bespreken. Reeds van in het begin werd er door een therapeut gewaarschuwd dat hij tussen 2 stoelen ging vallen. Want zij wil hem niet op zijn condities, en ik heb het intussen ook gehad. Met hulp van therapie en heel veel zelfhulpboeken heb ik ondertussen geleerd om mijn grenzen te trekken en duidelijk aan te geven "tot hier en niet verder". Mijn mc heb ik gevraagd om de woning te verlaten, maar ook dit loopt niet vlot. Het is duidelijk dat hij niet weg wil, anderzijds kan hij het nauwelijks verdragen met mij in één ruimte te zijn. Het einde van zijn relatie met de sm was duidelijk niet genoeg om rock bottom te gaan. Hij kan nog altijd niet zeggen dat hij naar mij en de kinderen toe in de fout is gegaan. Dus ik vraag mij af wat de toekomst brengt. Zal hij een andere soulmate zoeken, of zal hij de stap naar introspectie durven zetten? Je staat als partner aan de zijlijn en je kan werkelijk niets doen om hem in de ene of de andere richting te bewegen. Het enige dat je kan doen is je richten op jezelf, de kinderen en het geluk zoeken in andere zaken dan je relatie. Hoe meer je leert loslaten en jezelf accepteren, hoe meer je voelt dat je sterker staat in je schoenen. En zoals bij mij is gebeurd, op een dag sta je op en realiseer je je dat de rollen omgedraaid zijn. Je bent niet langer een slachtoffer. Je leert je eigenwaarde diep vanbinnen in jezelf te vinden en te vertrouwen dat het leven je ook zal ondersteunen zonder hem.

ik ben net vorige week plotsklaps na 30 jaar samenzijn verlaten. Ik ben "blij"deze ervaringen te lezen omdat het herkenning geeft en ik de schuld niet bij mij of mijn dochter hoef te lezen. Ben ook blij dat ik weet wat me te wachten staat en ik me daarop kan instellen. Alleen wat me te wachten staat is allesbehalve prettig dus.

wat een goede site, zo herkenbaar allemaal.mijn ex dropte de bom na 28 jaar samen geweest een dag na onze vakantie, hij ging weg hij had een andere vrouw ontmoet.nou en of het een bom was, mij wereld storte op dat moment als een kaartenhuis in elkaar.mijn alles de liefde van mijn leven had een ander. zelf heb ik niks gemerkt hoe zou ik ook..hij had haar nog maar 1 x ontmoet. diezelfde avond trok hij al bij haar in, nadat ze s,morgens eerst een ander uit haar huis had gezet..daar kwam ik later achter. was mijn relatie goed met mijn ex al die jaren? we hadden een goed huwlijk zelf had hij soms wel eens last van depressieve klachten, maar daar konden we goed mee omgaan, de sex was ook goed, we hebben een prachtige dochter van 12, finaceel hadden we het goed. was ik mischien naief daarin ? ik ben daar nog niet voor mezelf helemaal uit. wat voor mij wel heel duidelijk gelijk was ik hoefde hem niet meer terug. ik heb het ook nooit gevraagd of erover met hem gehad..effin mijn ex trok dus dezelfde avond bij haar in..ondanks mijn verdriet wilde ik ook graag weten wie die vrouw nou was .waar mijn ex na 1 ontmoeting en een paar smsjes nou voor was gevallen...ze was van zijn leeftijd, graatmager,verlopen gezicht, een gescheiden vrouw met de nodige relaties achter de rug. finaceel kon ze amper rondkomen en ze had schulden. het ergste was dat het een vrouw was met een groot dramatisch verleden en psygische klachten, weinig contact met haar familie en geen vriendenkring .binnen een paar weken was mijn ex totaal veranderd in een man die ik niet meer herkende hij brak met zijn vrienden en een gedeelte van zijn familie .hij onttrok zich van alle verantwoordelijkheid ,ook kwamen er er rekeningen binnen van bouwmarkten en bloemisten ze waren haar huis al aan het opknappen. gelukkig heb ik het gelijk zo kunnen regelen dat hij niet meer aan onze spaarrekening kon komen ook heb ik de scheiding geregeld, ik heb het huis verkocht, ik heb het huis leeggehaald, hij deed zelf niks ik heb onze dochter opgevangen en alles wat ik wist over zijn sm was 1 grote leugen volgens hun ..een normaal gesprek kon ik niet meer met hem voeren, hij was gejaagd een zwarte blik in zijn ogen, hij ging dreigementen uiten. waar was die leuke man gebleven .. ze gingen weekendjes weg terwijl ik aan het overleven was,het ergste was dat ze had gezegd tegen mijn ex dat ze mij wel begreep!!ik kwam in de woedefase, onze dochter kwam niet in haar huis en mocht haar ook niet ontmoeten mijn ex zag onze dochter wel zo af en toe. na 4 mnd kreeg de sm last van psygishe klachten nadat hij na een ruzie bij haar was weggegaan..hij ging weer naar haar terug .ondertussen zocht hij mij ook weer af en toe op .niet op een leuke manier het ging altijd gepaard met beschuldigen en een hoop geschreeuw naar elkaar toe. mijn ex is naderhand zo,n 6 x nog bij haar weggegaan na grote ruzies waar ook een enkele keer de politie aan te pas is gekomen maar ging ook steeds weer naar haar terug ..ondertussen werd de scheiding uitgesproken en kregen mijn dochter en ik een ander huisje..ik heb een leuke baan gekregen en kreeg mijn leven weer op de rit..de berustingfase.. todat ze gingen eisen dat ze wilde dat onze dochter bij haar in huis zou komen voor de weekenden..ook dat ging gepaard met de nodige strubelingen. uiteindelijk heb ik met mijn dochter hierover gepraat en mijn dochter gaf aan dat ze wel een keer op bezoek daar wilde en haar wel wilde ontmoeten.. ik ben daarmee akkoord gegaan wel met enkele voorwaarden,,ik wou van tevoren dan een gesprek aangaan met de sm..mijn ex en de sm vonden dat prima.. het gesprek is er nooit geweest...een paar weken na het akkoord heeft zij zich zelf van het leven beroofd...toen ik het hoorde moet ik heel eerlijk bekennen deed het mij weinig, klinkt misschien hard maar er kwam rust in ons leven..in 11 mnd tijd was er zoveel gebeurt..ja zolang heeft het alles maar geduurt. is er zoveel kapot gemaakt.zoveel levens overhoop gehaald..niet alleen van mij, mijn dochter maar ook van vrienden,familie .mijn ex is na het gebeuren depressief geworden en heeft hulp voor zich zelf gezocht. hij begint te beseffen wat hij allemaal heeft aangedaan en heeft ook zijn excuses aan mij gemaakt..niet dat ik er veel mee kon daarvoor is er teveel voor gebeurt en heb ik in die periode van fases verdriet,woede,vernedering gehad naar berusting vechtlust,eigenwaarde,houden van mezelf en van mijn dochter mijzelf weer gevonden en geniet ik weer van het leven!

Reacties op wat Peter schrijft kan bij 'De rol van seks'

Tja, wat moet ik hier als man van zeggen. Mijn MC (als dat het al was) kwam na een lange min of meer sexloze periode. Ik kwam in contact met een soulmate en heb dat doorgezet. Nooit spijt van gehad... Ik zorg goed voor mijn kinderen en heb inmiddels een langdurige relatie met diezelfde soulmate. De relatie vervalt echter wel in herhaling. Het lijkt erg moeilijk (onmogelijk) voor een vrouw om een sexrelatie te onderhouden. Ik heb dit nodig, maar heb geen zin in een vrouw die dat tegen haar zin doet. Mijn antwoord op e.e.a.is dat ik het dus niet meer met haar doe en mezelf aftrek. Ik ben ook wel naar protituees geweest. Voelde oprechter. Ik moet eerlijk zeggen dat het oplucht. Ik ben gewoon bevriend met mijn vrouw, en kan sex (aftrekken) hebben als ik behoefte heb. Het bevredigd minder, maar ik ben van alle ellende van het afgewezen voelen af. Uiteindelijk trek ik de conclusie dat mannnen en vrouwen niet voor elkaar bestemd zijn. Ik verzuchtte meermaals dat het een stuk gemakkelijker zou zijn als ik homofiel zou zijn. Maar helaas voel ik me aangetrokken tot vrouwen. Ik blijf dat problematisch vinden...

Ik zit helaas ook met een man in MC van 49, die totaal verandeerd is. Een SM heeft, vrouwelijke collega, waar hij smoorverliefd op is en met haar in een soort fantasie wereld leeft. Geen gevoel meer hebben en geen verantwoordelijkheid meer willen voor het gezin (kids 18&21 jaar) en mij (vrouw 48 jaar ) 21 jaar getrouwd en 29 jaar samen.. Iedereen om hem heen ( familie en vrienden) zien hoe kraankzinning hij is maar hij heeft toch alle contact al verbroken met ze want hij wil niks aanhoren van advies. Er zit namelijk behoorlijk veel depressie in zijn familie en daar loopt hij nu voor weg want depressief is hij zeker en dat weet hij donders goed maar legt het bij mij neer .....! Het speelt nu al twee jaar waarvan hij 8 maanden weg is geweest, tussentijds 1 maand thuis, net weer 5 maanden thuis en nu weer weg is. Hij heeft een behoorlijk boomerang gedrag getoond want echt afscheid van ons nemen kan hij niet, maar nu is hij weer weg en wij gaan nu echt grenzen stellen dat hij hier niet zomaar binnen kan walzen wanneer het hem uitkomt. De kinderen leiden er zo verschrikkelijk onder maar hebben hem al afgeschreven als vader. Wij hebben echt alles geprobeerd om voor hem hulp te krijgen maar MC is niet echt erkend in NL .Huisarts weet er weinig raad mee. Wel belangrijk om aan je zelf te werken en wij lopen allemaal bij de ggz, verschillende therapheuten, coaches om hiermee om te kunnen gaan, maar de MC weigert om hulp te zooken want hoezo zou hij, hij is toch niet het probleem.......,! Het is zo ontzettend triest om je liefste man en allerbeste vriend en vader van je kinderen zo te zien. Hij is bezig met een behoorlijke zelfdestructieve weg! Kon hij maar wakker worden voordat hij rock buttom gaat en alles verloren heeft wat hem lief is.

@Eefje...mensen die ongelukkig en onzeker zijn, zijn vatbaar voor mensen/ideologieën of activiteiten die troost en redding lijken te kunnen bieden. Maar dat zie ik niet als reden om in een soulmate-sekte te geloven. Veel soulmates zijn er net zo treurig aan toe als de mannen in midlifecrisis. De afhankelijkheid is over en weer. Niet eenzijdig zoals bij een sekte.

Ik wil graag even reageren op alle verhalen hier over de sm en over mc. Mijn man zit al zes jaar in een zogenaamde mc. Hij ging hier weg met de mededeling dat hij leuke dingen met iemand anders ging doen, en dat ik tot die tijd zijn vrouw niet meer was. Hij is altijd thuis blijven komen, dus ik had de 'mazzel' alles vanaf de eerste rang te kunnen aanschouwen. De woede, de leugens, de totale krankzinnigheid, de valse beschuldigingen aan mijn adres, zijn vergeetachtigheid, zijn totale persoonsverandering, zijn humor die weg was, de depressies, zijn desinteresse in de kinderen, zijn kinderlijke gedrag, kortom ALLES. Diit gebeurde direct nadat hij die sm had ontmoet, een week voor zijn vertrek. Hij kende haar helemaal niet eens; stond thuis te gillen 'zit ik hier ineens met een wildvreemde vrouw'. Dat was natuurlijk ook mijn schuld, dat laat zich raden. Ook bizar was, vond ik, dat hij vanaf de dag dat hij de sm had ontmoet meteen verslaafd was aan sigaretten. En niet zo zuinig ook. Van 0 naar 2 pakjes per dag. binnen een paar dagen. Dat is toch knap lijkt mij. En dat heeft me altijd geïntrigeerd. Hoe kan iemand zijn complete gezin verlaten en alles de boel de boel laten voor een volstrekt onbekende. Ook hier is sprake van een sm waar hij zijn hoofd normaal gesproken niet voor zou omdraaien. Een tramp om te zien, gaten in haar kleding, ogen van een reptiel, volstrekt emotieloos, onopgeleid en gescheiden (uiteraard). Een half jaar nadat hij weg was zag onze dochter hem in de stad met haar. Ze was met een vriendinnetje, die mijn man niet eens meer herkende. Zo verlopen zag hij er uit. Mijn dochter was compleet overstuur, maar zei wel dat ik niet bang hoefde te zijn dat hij haar mee zou nemen naar zakelijke dingen, want hij zou volgens haar compleet worden uitgelachen met deze zwerfster. Inmiddels heb ik zoveel onderzoek hiernaar gedaan dat ik helemaal niet meer in een mc geloof. Jaren geleden heb ik ooit research gedaan (voor mijn werk) naar loverboys en hun slachtoffers. Tijdens die 'mc' van mijn man viel me al op dat er heel veel overeenkomsten waren met wat ik over de loverboy problematiek wist. De meisjes die in handen vallen van loverboys vertonen vrijwel dezelfde symptomen als onze mc'ers. Dit kan je zo nalezen op internet. Inmiddels heb ik een paar gesprekken gehad met mensen die gespecialiseerd zijn in sektes, en die mensen ook helpen om hieruit te komen. Mijn hele verhaal werd door beiden op alle punten bevestigd. Eentje zei dat je het alleen al kan zien aan het feit dat iemand meteen alle banden met zijn gezin/familie etc. verbreekt. Bij een 'normale' affaire gebeurt dat nooit. Bij een abrupt vertrek heb je in feite altijd te maken met een sekte of een sektarische relatie. Ik kan hier een heel verhaal schrijven over wat ik allemaal te weten ben gekomen, maar dat wordt teveel. Wel wil ik een heel belangrijk punt hier bespreken, wat mij is verteld door een van deze mensen (die overigens zelf in een sekte heeft gezeten) en die mij precies heeft uitgelegd hoe de manipulator te werk gaat,en hoe die veranderingen die je bij je mc'er ziet door hen worden geïmplementeerd. Een slachtoffer dat in handen van een sekte of een sekte-achtige relatie terecht komt wordt binnen de kortste keren volledig gemanipuleerd en gehersenspoeld, zijn/haar verleden wordt compleet herschreven door de manipulator, die diegene ook volledig opzet tegen zijn geliefden. Dit gebeurt vaak d.m.v. hypnose, in die zin dat de manipulator zijn slachtoffer door middel van muziek, dansen en veel herhalingen van dezelfde zinnen in een andere bewustzijnstoestand brengt, waardoor het slachtoffer makkelijker de leugens en de manipulaties voor waar aanneemt. Hij noemde het een high stress situation, hetgeen verklaart waarom deze mensen geen enkele toekomstvisie meer hebben. Daar is geen ruimte meer voor in je hoofd. Ook laat de manipulator jeugdtrauma's bij hun slachtoffer boven komen, waardoor het slachtoffer het denkvermogen van een kind krijgt (herkenbaar???). Dit, omdat een kind makkelijker is te manipuleren dan een volwassen mens volgens hem. Te allen tijden moet worden voorkomen dat het slachtoffer gaat nadenken. Want, zoals mijn man ooit gilde in een vlaag van helderheid 'jij denkt zeker dat als ik wakker word, ik me helemaal rot schrik'. Nou, hij zat er blijkbaar niet ver naast. Dat onze mc'ers compleet het tegenovergestelde worden van zichzelf, komt omdat de manipulator van hen een kloon maakt van zichzelf. Manipulators zijn altijd psychopaten, dus onze mc'ers worden ook psychopaten. In mijn geval klopt dit absoluut. En ik kan het weten, want mijn eigen vader was er een. Deze nieuwe persoonlijkheid is een pseudo-identiteit, gecreëerd dus door de manipulator, die de werkelijke persoonlijkheid onderdrukt. Maar de werkelijke persoonlijkheid is nooit echt helemaal weg. Dat verklaart ook dat ik heel lang heb gedacht dat mijn man schizofreen was. De ene keer noemt hij de sm een snol, en het andere moment verdedigt hij haar met z'n leven. Dat soort dingen. Ook dit aspect heb ik besproken met degene die zelf in zo'n sekte heeft gezeten. Ook dat herkende hij en vertelde mij dat dit allemaal wordt aangeleerd. Zij leren van hun manipulator dat zij de manipulator altijd moeten verdedigen tegenover de buitenwereld. Dus op het moment dat wij ons negatief uiten over de sm, dan wordt de pseudo-identiteit geactiveerd die geleerd heeft in de verdediging te gaan en te allen tijden moet zeggen dat hij/zij heeeeeel gelukkig is etc. etc. Ze staan dan ook onder de volledige controle van de sm. Nou ja, dit alles heeft voor mij heel veel duidelijk gemaakt en het leek me handig om dit te delen, want ik zelf bijna gek ben geworden van alle krankzinnigheid die ik om me heen zag. Buiten dat is het altijd zo, dat als er ergens (binnen gezinnen, op werk etc.) relaties zo kapot worden gemaakt, je er altijd van uit kan gaan dat er een psychopaat ergens in de keten zit. Een boek dat precies uitlegt wat een psychopaat is, is Destructieve relaties op de schop, van Jan Storms. Sowieso zou iedereen dit boek moeten lezen vind ik. Ik zou er zelfs voor pleiten dit onderwerp op scholen te behandelen. Want hoe meer je weet over dit soort mensen en hoe ze te werk gaan, hoe minder snel je in hun handen valt. En ik heb inmiddels wel begrepen dat het iedereen kan overkomen, zeker als je ff niet lekker in je vel zit. Dan ben je een uitstekende prooi voor psychopaten. Wil je meer weten over sektes, google dan: Monique Molendijk Sjoukje Drenth David Mc Dermott (decision-making-confidence.com) Ook heeft Alberto Stegeman ooit een reportage gemaakt over de infiltratie in een sekte. Je kan nog een interview met hem bij Pauw en Witteman hierover vinden, waarin hij vertelt over mensen die ineens hun gezin in de steek laten, maar ook hoe zijn collega die geïnfiltreerd was, de grootste moeite had hier uit te komen. Ondanks dat zij wist waar zij in zat. Overigens mijn complimenten voor deze site. Erg mooi en duidelijk.

Beste ikke, Ik zit nog maar net in deze situatie. Mijn man heeft 7 weken geleden de bom laten barsten en is net erna gaan samenwonen met een collega die enkele jaren ouder is, geen nederlands spreekt en op dit moment nog maar een veblijfsvergunning van 3 maanden heeft. Hij heeft 2 jonge kinderen (de jongste 6 maanden) achter gelaten. hoe kan je de ware aard van deze SM doen boven komen, want van mijn kindjes moet ze niet veel. Hij heeft ze deze week zelfs alleen achter gelaten bij haar. De jongste heeft de hele nacht overgegeven bijgevolg. Ik walg van dat mens!

De soulmate, Eigenlijk een onwaardige naam, voor een persoon die bewust meehelpt jouw relatie om zeep te helpen... Ook mijn man heeft een "soulmate" gehad, en dat was allesbehalve een naief jonger vrouwtje, dit was er een die zeer gehaaid en manipulatief was, in staat tot emotionele chantage. Alles waar hij normaal gesproken een hekel aan had in een vrouw, had zij, een saai kleurloos uiterlijk, en ook nog eens een dominant rotkarakter, en een dramaqueen. vanwaar die aantrekking tot iets waar je normaal gesproken een hekel aan hebt? dan moet je wel heel erg met jezelf in de knoei zitten, en dat zat hij ook. Ons huwelijk was helemaal niet slecht, hooguit af en toe wat sleur, maar tussen ons ging het altijd harmonieus en liefdevol... Hij had zelf behoorlijk wat issues, vanwege het werk, en persoonlijke dingen uit het verleden..zij had ook issues, en vonden herkenning in elkaar (misery needs company) en zo ging het balletje rollen, leugens, bedrog, stoken, opvallend kinderachtig gedrag, die donkere blik in z'n ogen, en soms krankzinnige gezichtsuitdrukking, die ik nooit eerder had gezien. toen wist ik dat er meer aan de hand moest zijn, dan puur een affaire, man spoorde niet meer, probleem was, zij ook niet, dus met normale gesprekken viel er niks te bereiken, dus dat werd een getouwtrek en moddergooierij, gelukkig spoorde ik wel nog redelijk, dus zij viel al snel door de mand. De meeste SM's (op misschien een paar uitzonderingen na) zijn wat mij betreft homewreckers, zeker als ze zelf al een relatie hebben, want zij spiegelen hun ellende op de mc'er af, waardoor de mc'er dezelfde ideeen in hun kop krijgen...De sm is vaak gebroken, en deze zat volgens mij zelf ook in een mc, en alles om hen heen moet dan mee kapot. Ze hebben een gebrek aan respect voor andermans relaties, want hun relatie stelt vaak al niks meer voor, dus dan zal het ook wel voor de mc'er gelden, dus ipv de relatie te respecteren, en afstand te nemen, zien zij die relatie als al kapot, en dan mag ze zich blijkbaar in jouw relatie mengen. ze zijn heel goed in staat het onschuldige prinsesje uit hangen die gered moeten worden, maar als je even goed port, komt de heks snel genoeg tevoorschijn, gelukkig schrok echtgenoot daar ook van, en was het snel gedaan met de romantiek. echtgenoot is gebleven, en wij hebben t goedgemaakt, en onze relatie heeft deze ellende gelukkig doorstaan, op wat hobbels op de weg na, lijkt te toekomst ons weer toe te lachen. nu een aantal jaren verder, maar ik ben nog steeds woedend op haar, en m'n vertrouwen is nog steeds niet volledig hersteld. Nu lijkt het alsof ik de SM als hoofdschuldige zie, maar dat is echter niet zo, mijn man heeft dit over zichzelf afgeroepen, en zij kon alleen gedeijen omdat hij dat mogelijk heeft gemaakt, maar wat heeft dat mens het bloed onder mijn nagels gehaald. M'n man lijkt wel weer volledig zichzelf en begrijpt eigenlijk ook niet hoe dit allemaal kon gebeuren, en wil graag weer oud met mij worden, zoals we ooit hadden afgesproken.

oef... ik ben niet alleen!! Het is goed om te lezen dat ik niet de enige ben in deze situatie, want aan vrienden of familie uit leggen is heel moeilijk. Ik zoek hulp bij therapeuten maar die vinden een MLC onbestaand, een fabel dus daarbij steun en begrip vinden is heel moeilijk. Een 4-tal jaar geleden zei mijn partner, na een relatie van 20 jaar, op een doodgewone dag; ik zie het niet meer zitten, het is voorbij!! ik geloofde het niet, mijn wereld stortte in. Hij had dan al een vriendin, waar hij naar eigen zeggen geen seksuele relatie mee had!! Maar daar geloofde ik niks van, want ik wist het gewoon dat hij er elk weekend was. We hebben nog een klein jaar samen gewoond en zijn dan gescheiden. Zijn SM is niet bij hem komen wonen en ik vermoed dat na de effectieve scheiding dat hun relatie al wat minder was. Na de scheiding hadden we nog steeds contact. Na een half jaar zijn we dan geleidelijk terug samengekomen. Wat was ik blij, mijn ventje terug! Maar na een goed jaar wou hij, eerst onopvallend, wat meer tijd voor zichzelf en had hij allerlei redenen om niet samen te zijn, of om dingen als gezin te doen. Ik heb dit meerdere malen tegen mijn partner gezegd dat ik vond dat hij afstand nam maar het drong niet door, hij hoorde het niet. Dan heb ik toch de beslissing genomen, na 2 jaar terug samen, om aan de relatie een eind te maken met de hoop dat hij toch zijn best zou doen om ons gezin samen te houden. Na de breuk wou ik er over praten maar dat leverde niks op, hij veranderde steeds van onderwerp. Ik besef nu dat het niet goed was om hem over emoties te laten spreken. Na een paar maanden had hij een andere vrouw gevonden en hij zag er zo gelukkig uit. Mijn hart brak opnieuw. Hij heeft er een 'klik' mee, alles doet hij er voor, wat het voor mij ook niet makkelijk maakt, want wat ik wou doet hij nu met haar!! Soms stel ik mij de vraag wat heb ik verkeerd gedaan, maar daar zit het probleem niet. Ik moet hem nu loslaten en van mijn leven iets te maken en zorgen voor mijn kinderen. Ook ben ik op sommige momenten emotioneel een wrak en dan kan ik gelukkig op vrienden rekenen. Ik wil gewoon alles kunnen vergeten en verder gaan maar dat gaat niet zo makkelijk. Het moeilijke is ook als de kinderen dingen vertellen over papa en zijn vriendin!! Liever hoor ik het niet, omdat het mij zo kwetst, maar ik kan het de kinderen niet verbieden ze er iets van te laten zeggen. Het is spijtig dat er zo weinig hulp te vinden is bij therapeuten voor de achtergelaten partners van een MLC. Aan ons allen veel sterkte!!!!

Dank je wel voor deze prachtige site, wat een feest van herkenning. Nouja feest...Ook mijn man heeft na 30 jaar samen een SM van net 25 jaar die zelf een open relatie heeft met nog een andere man van 45. Deze SM was al twee weken nadat hij hier het huis uit ging in zijn leven. Al zijn normen en waarden lijken wel weg. Hij is nu zelf zo'n ouwe vieze snoepert waar hij altijd van walgde. Ze is inderdaad het compleet tegenovergestelde van mij, een red-mij gevalletje, ze wilde vorig jaar nog zelfmoord plegen maar hij was haar redder. En inderdaad onze 30 jaar samen waren een hel, de sex was vreselijk, hij kon het nooit goed bij mij doen en ik moest maar een sterkere man zoeken. We zitten nu in de woedefase, ik heb hem nog nooit zo meegemaakt. Hij probeert mij er ook van te overtuigen hoe geweldig zijn sm is, ik wil het helemaal niet horen. Hij doet ook net of het de normaalste zaak van de wereld is dat hij 50 nu een sm heeft van 25. Ik heb gelukkig vriendinnen die me overeind houden want wat hield ik van hem en nog en wat hield hij van mij. Nooit kwam er een ander in de buurt van ons gezin. Achteraf kan ik zeggen nadat mijn zus is overleden 5 jaar geleden ikzelf wat instabiel was een tijd het toen is ingezet. Ik heb de afgelopen jaren zulke rare en eigenlijk onacceptabele dingen met hem meegemaakt en er kwam ook niks binnen. Hij zat toen al op een heel ander eiland en ik moest niet zeuren, hij hield toch van me. Eind vorig jaar heb ik hem voor de keuze gezet, of aan de relatie te werken of te gaan en hij ging..... Het voordeel nu is dat er rust thuis is, de kinderen gingen er aan onderdoor al die boosheid, frustraties en 'gezeik' van de afgelopen jaren. Ik zit beter in mijn kracht, heb rust, kan er volledig voor mijn kinderen zijn en leef niet meer onder hem, hij nam altijd heel veel ruimte in hier thuis. Ik ben niet meer verliefd, een ander huis willen, carriereswitch, opeens aandacht voor zijn uiterlijk, nieuwe snelle auto, houseparties en vooral bevestiging willen krijgen hoe geweldig hij is. Dat was hij de laatste jaren niet en hij krijgt het nu volop van zijn sm. Ik heb 4 liefdesmails van haar gelezen die naar huis waren gestuurd verzonden met een mobiel, appen kan schijnbaar niet maar we gingen mailen, ik moest het schijnbaar lezen, ze is 25 en nog een kind, ze ziet eruit als 16, erg labiel. En vol afschuw kijkt iedereen maar toe en heb ik met mijn dochters maar door te leven met alle verdriet en schaamte. Een dochter keurde hem af en daar heeft hij nu geen contact mee en dat schijnt hem ook niet zo te boeien. Je bent nu voor of tegen hem, dus heeft hij alleen maar nieuwe vrienden. Ik heb vanavond een goed moment en deze site en alle verhalen geven me steun, maar ik weet af en toe niet waar ik de kracht vandaan moet halen om overeind te blijven. Naar een ander heb ik nooit gekeken, hij was mijn alles en ik was zijn alles. Ik wens iedereen veel sterkte met een man in de mlc.

Het was een schok van herkenning toen ik de omschrijving van een MC las. Na bijna 16 jaar samen en bijna 12,5 jaar getrouwd vertelde mijn (inmiddels ex) man dat hij verliefd was op een ander. Boem, de deur was dicht want alle kwartjes vielen voor hem bij elkaar. Zij hebben telepathisch contact met elkaar en hij is haar gaan opzoeken om uit te zoeken wat t was. Wij hebben vele heftige dingen meegemaakt. Hij was ernstig ziek (nu na vijf jaar officieel beter verklaard) en ik verloor mijn baan. Toen zijn ouders uit elkaar gingen, was hij 8 en zijn zus 10. Precies de leeftijd van onze dochter en zoon nu. Ik had al door dat ik híer niet tegenop kon. We zijn in 8 weken na de melding gescheiden maar wonen nog bij elkaar. Ik heb inmiddels urgentie. Ik breng de kinderen naar een lotgenoten groept terwijl hij naar zijn vriendin gaat... Schrijnend...

Wat ontzettend fijn dat ik deze site gevonden heb. Al twee jaar waarvan nu een jaar alleen dacht ik dat ik gek was. Hij sloot zich volledig af van zijn gezin. Toen is de bom gebarsten en bleek hij een ander te hebben. Daarna een jaar lang in hel geleefd. Manipulatie, liegen. Steeds naar me terugkomen me hemelen beloven, alles zeggen wat ik wilde horen en vervolgens deed hij precies het tegenovergestelde. Hij was nooit zo, 15 jaar was hij de meest oprechte man in mijn leven en nu herkende ik hem totaal niet. Het heeft ontzettend veel met me gedaan, vooral het aantrekken en afstoten was bijna niet te doen. Na al dit te hebben gelezen is het zo fijn om te lezen dat ik niet gek ben, dat het niet aan mij ligt. We hadden een goede relatie, we waren naar jaren nog ontzettend verliefd op elkaar, hoe kan het dan dat hij opeens zo veranderde en alles achterliet. Waarom konden we eerst zo goed praten en nu totaal niet meer? Nu weet ik het. Alles wat ik lees omschrijft hem zo goed. Het geeft me de rust en ook al is het niet makkelijk, ik ga wel door met mijn leven, anders ga ik kapot. Ik pik het nu niet meer. Ergens las ik 'als je bang bent dat je de relatie verliest als je het niet meer pikt, bedenk dan dat, dat minder erg is dan de relatie verliezen met jezelf'. En daar hou ik me aan vast. Ik vind het erg voor mezelf, maar ook voor hem. Ik wou dat ik hem kon helpen maar dat kan ik niet. De enige manier waarop ik hem kan helpen is door hem los te laten en verder te gaan met mijn dochtertje. En dat respect heb ik voor mezelf en voor hem. Hij is dit niet, hij is de man die ik 15 jaar lang kende en ben ik dankbaar voor die 15 jaar. Ik denk oprecht dat ondanks alle pijn die ik ben door gegaan, waarin ik echt momenten heb gekend waarop ik geen uitweg zag, het voor hem nog zwaarder is. Ik wens iedereen heel veel sterkte.

Ja, zijn SOULMATE dezelfde gedachten en toekomstdromen. Maar er is één sta in de weg vrouw en kinderen. Die worden op een hele subtiele manier weggewerkt. Door hem de hemel in te preken. Bij mij is het gebeurt door een sticker te ontwerpen waarbij achteraf niks voor betaald hoefde te worden. Interesse in zijn autoboek waar zij hem in kon helpen niet gratis maar wel goedkoper. Daarna kreeg hij volgens zijn zeggen als volgens zijn zeggen als grapje een onderbroek, ja collega's onder elkaar. En het was een lief zielig meisje met weinig geld en niet om geld gaf. Ja, klinkt bijna uit een romanboekje. Hij moest haar redden, maar deze dame lijkt wel een stalker die in mijn nek hijgde en haar bezittingen op eist. Huis binnendringt (eigendom koop beiden) maar niet op de hoogte is want meneer heeft zijn beste beentje voorgezet. Ik moet haar dus als een "plakker" of een "smerig onderbroekje" zien. Beiden zit een stinklucht en een bedoeling aan. Eigenlijk te zielig voor woorden dat je dat als vrouw moet doen om in de belangstelling te komen. Wat gaat hij zijn toekomstige kleinkinderen vertellen of in het ergste geval zijn eigen kind. Deze vrouw heeft mij versierd met een onderbroek.

Sophia en alle anderen, ook hier pijnlijk herkenbaar,ook na overlijden van een dierbare, helemaal van de kaart, puberen nog erger dan een echte puber...10 maanden ben ik nu alleen, en hij bij haar, een vrouw die het vernoemen zelfs niet waard is, hij vertelde ondertussen al bij de jongste zoon dat ie ongelukkig is, en dat ie alle opties bekijkt om er weg te geraken en polst of terugkomen geen optie is...ondertussen speelt ie toneel, zie ik foto's verschijnen, zo fake, de lichtjes in z'n ogen zijn kapot, een fake grimas, bij beide trouwens, mekaar wijsmakend dat ze het juiste deden... en ondertussen heel mijn gezin kapot, ruzie tussen de 2 broers omdat het haar lukt de ene wel en de ander niet te manipuleren, en hij laat het allemaal gebeuren, niet in staat er tegen te vechten...

in één woord HERKENBAAR!!!!...wat ben ik blij dat ik nu eindelijk op deze site terecht ben gekomen. alle verhalen lijken precies op die van mij...na 30 jaar relatie waarvan 15 jaar huwelijk...in één klap verlaten voor een 21 jarige borderliner met het verstand van een aardbei en die er ook nog eens niet uitziet..gewerkt als hoer en nu als "paaldanseres" wat een lachertje..Terwijl ons huwelijk overigens best goed was...tenmisnste dat dacht ik...ik kon alleen maar liefde geven...hadden eigenlijk nooit ruzie en lieten elkaar vrij om onze eigen hobby's te kunnen doen..ik denk zelf dat na het plotseling overlijden van zijn vader , dat hij in een depressie is gekomen, en dat het vanaf die tijd is gaan sluimeren....werd meer teruggetrokken, maar voor de buitenwereld was hij de gangmaker..had nergens meer echt zin in, en alles moest zo'n beetje van mijn kant komen...vanmorgen de papieren geteken bij de mediator...had gewoon een soort van meelij met hem...zag er onverzord uit, en zag eigenlijk alleen maar pijn en verdriet in zijn houding en ogen...kan me niet voorstellen dat hij nou zo gelukkig is met zijn nieuwe liefde en situatie...Ik probeer voor mezelf de draad weer een beetje op te pakken, maar mijn god wat heb ik een pijn....ik heb in heel mijn leven nog nooit zoveel pijn gehad...hopelijk slijt dat ooit nog eens...en kan ik ooit weer iemand net zo diep in mijn hart laten zoals hij erin heeft gezeten...hij was de wereld voor mij...mijn allessie...

Ook mijn man had nadat hij het huis verliet opeens een sm na drie weken. Hij zegt dat hij haar kent van vroeger wel bij hem slaapt maar dat ze geen sex hebben Mijn zoon woont nu bij hem. Goed voorbeeld, hij ziet dat niet zo.Hij zegt dat hij zijn liefde voor mij op haar projecteert, hij houdt niet van haar, is niet verliefd. Hij vindt mij nog sexueel aantrekkelijk en houdt van mij. Wat hij dan met haar doet begrijp ik niet. Zij is echt het tegenovergestelde van mij. Klein, dik en donker. Zou hier normaal nooit op vallen. Maar ja ook dat is misschien wel ooit allemaal gelogen. Ik geloof helemaal niets meer wat hij zegt. Hij zegt dit en doet dat.

Net heel veel gelezen op deze site omdat ik nu al 2 jaar in de ellendige situatie zit met mijn man of eigenlijk bijna ex :( Wat is de MC ontzettend pijnlijk, voor allebei. Ik raak mezelf soms emotioneel volledig kwijt, gelukkig hou ik me aardig op de been en heb ik steun. Maar alles gaat zoals hier beschreven staat. Loslaten poeh wat is dat moeilijk ook omdat we al 25 jaar bijelkaar waren en 2 kinderen hebben. Ik zou nog zoveel kunnen opschrijven over wat er allemaal is gebeurt maar alles staat al op deze site. Zoveel herkenning. Zo ontzettend jammer dat de MC bestaat maar wel fijn dat ik deze website ben tegengekomen en weet dat ik niet de enige ben die er mee te maken heeft. Sterkte iedereen.

Na alles gelezen te hebben op deze site is dit een openbaring en valt alles op z'n plek .

hallo ik ben zeer blij hier terecht gekomen te zijn, alles klopt behalve dat als ik hem vraag naar een ander hij steeds nee zegt. Kan ik dit geloven of wenst hij het gewoon niet te vertellen? Nu ik ben mij sowieso aan het losmaken en hoop zo verder te kunnen. wat hij doet zal mij dan normaal niet meer zo zeer rakne als ik het niet hoef te zien, toch?

Wat een ellendige tijd..Soms lijkt de wereld erg donker. Je vraagt je af hoe je de dagen door komt. Helaas heeft mijn man na 15 jaar relatie volgens mij een MC. Wij zouden gaan trouwen en na een paar maanden vertelde hij dat hij verliefd was geworden op een andere vrouw, een collega. Volgens hem gaf hij haar in het begin geen aandacht maar ze bleef aandringen via FB en de App. Hij is een paar keer bij haar thuis geweest om koffie te drinken. Volgens hem is zij vernieuwend en anders. Ze heeft een man en twee kinderen maar het maakt haar niet uit om achter een ander aan te gaan. Ik besef nu ook dat zij niet het probleem is maar het probleem zit in hem zelf. Ik vecht al twee jaar voor mijn relatie en nu ben ik op een punt gekomen om hem hard aan te pakken en waarschijnlijk de deur te wijzen. Het is pijnlijk om te zien hoe hij zich zelf naar de klote helpt. Ik wil hem confronteren met zijn gevoelens en zorgen dat hij erover na gaat denken maar of het helpt dat weet ik niet.

Esther, Doe alsjeblieft niet (nog) meer je best om haar te ontzien, dat verdient ze toch niet? Ik kan het zo niet begrijpen dat vrouwen in staat zijn om een man te versieren die een gezin heeft en getrouwd is en daarmee een rol te spelen in het opbreken van een familie, levens, historie en herinneringen. Ik geloof dat als een vrouw er echt schaamteloos voor gaat, dat veel mannen rond de MC leeftijd kwetsbaar zijn. Vrouwen die daar (mis)bruik van maken mogen toch zelf de consequenties daarvan dragen?

Mijn ex heeft ook een sm. Zij was een gezamelijke vriendin. Het was een vriendschap die nog niet zo lang bestond. Het was de moeder van een klasgenootje/ vriendinnetje van onze zoon. Zodoende zijn we met elkaar in contact gekomen. Ik dacht dat het klikte en we hebben vele diepgaande gesprekken gehad. Achteraf blijkt dat ze over veel zaken met mij heeft meegkletst en er in werkelijkheid heel anders over te denken. Mijn vermoeden is dan ook dat ze toen al een oogje op mijn ex had. Nadat wij uit elkaar waren, trokken ze heel veel met elkaar op, maar ze wilde niet tussen ons in staan want ze mocht ons allebei graag.Maar uiteindelijk na een maand of drie kregen ze een relatie. Later kwam ik er achter dat ze al sex met elkaar hadden toen mijn ex en ik nog bij elkaar waren. Maar zoals ze zelf zeggen: ze hadden geen verhouding het was alleen maar sex. Maar mijn ex en zijn sm snappen totaal niet dat ik boos ben op haar en speelt zij het slachtoffer. Zij is degene die zielig is omdat ze zo akelig wordt behandeld door mij en ik moet haar met rust laten. Tja en dat is juist hetgene wát ik doe: ik negeer haar compleet (kom haar dus dagelijks tegen op school), heb haar van alle mogelijke soorten media geblokkeerd. Dus weet niet hoe ik haar meer met rust moet laten

Er zullen inderdaad heel veel naïeve vrouwen zijn al dan niet jong. Die misschien een mooi iets krijgen voorgeschoteld. Ze zijn misschien onzeker over een hun toekomst. Deze man gaat ze alles geven en ze staan ook op een voetstuk. Ze worden bij het versieren al belogen en gemanipuleerd maar dat doen ze andersom ook. Ze zitten in een spel van uitdagen en hoever ga ik. Maar ik kan geen medelijden met zo'n SM hebben aangezien ze weet dat er op de achtergrond een gezin is. Ik zal dus nooit en te nimmer contact zoeken met zo'n vrouw om begrip te hebben voor haar situatie. Omdat ik en mijn zoon door haar "spel" dusdanig gevoelloos, emotieloos behandelt ben zodat zij haar voordeel er mee zou kunnen doen. Ik kan alleen maar hopen dat ze hulp zoekt voor haar probleem en geen andere er mee belast.

Ik heb pas contact met de eerste sm van mijn ex opgenomen. Wat blijkt het is een aardig meisje (ze is nog erg jong), maar werd helemaal gemaipuleerd door mijn ex. Het was totaal geen stabiele, gelijkwaardige relatie zoals ik met mijn ex had, maar het zat vol drama. Eigenlijk alle dingen die vaak op de vrouw worden gebotvierd tijdens een mc werden op haar gebotvierd, zoals jaloezie, woede, liegen, manipuleren en hij isoleerde haar van haar omgeving. Zij zat toen ook niet goed in haar vel en daar heeft mijn ex misbruik van gemaakt. Dus eigenlijk klopt alles wel wat er over de sm oo verschillende sites beschreven wordt. Ik vind alleen soms dat er te negatief over haar geschreven wordt (begrijpelijk als je de kant van de sm niet kent). Soms zijn het ook gewoon jonge, naïeve vrouwen (logisch dat je naïef bent oo die leeftijd) die meegezogen worden door de mc-er

Wat ik me afvraag is hoe jullie ervaring is over de reacties om je heen over de SM. Mijn MCer neemt het continu voor haar op, zij kan er niets aan doen, het ligt aan mij. Ook veel mensen om me heen vrienden/ familie vinden het alleen de " fout" van mijn MCer. Waarom kan ik daar niet aan? Ik vind nog altijd dat je met je vingers af moet blijven van iemand die nog getrouwd is. Zijn SM heeft hem een tijd terug een ultimatum gesteld: definitief voor haar kiezen en anders zou zij ermee kappen. Hij koos toen voor zijn gezin. Woonde nu inmiddels weer thuis. Hij wilde met ons gezin op vakantie. Een week voor vakantie was hij wat onrustig, mistte zijn SM maar vakantie moest doorgaan. Afleiding. Drie dagen op bestemming en hij neemt contact met haar op. Zij boekt en betaald een ticket voor hem zodat hij naar Portugal kan gaan waar zij op dat moment zit. De dag erna was de vogel gevlogen. Hoe kan iedereen toch zeggen dat zij er niets mee van doen heeft? Het treft niet alleen mij maar ook de kinderen, en zij werkt daar volop aan mee. Ik vind dit heel moeilijk om los te laten. Tjee wat ik in gedachten al niet gedaan heb om haar het leven zuur te maken. Ja ik weet dat wat je schrijft zou moeten, maar waarom lukt me dit niet?

@ Polka, als je je vraag mbt de kinderen in het gasten boek stelt, krijg je vast reacties waar je wat aan hebt. Vertel dan ook even hoe oud je kinderen zijn.

Wat te doen naar de kinderen? Hoe te vertellen waarom we uit elkaar zijn? Ja..zijn vluchten van thuis en vooral mij ..zijn vele afspraken buitenshuis..helaas ook met andere vrouwen..wat vertel je? Ja ik hou meer van mezelf..ik ben blij met mij..en o wat heftig dit..de man loslaten van wie ik zielsveel hou..en zien hoe hij helemaal opgaat in zijn 'soulmate' en zichzelf en hij geen verantwoording/zorg voelt naar de kinderen (even mezelf niet meegerekend).

Deze vergelijking vond ik ook nog Een rebound relatie is als de Titanic je kunt er niets aan doen en Je hoeft er niets aan te doen Het zinkt vanzelf Het stoot tegen een van de onderliggende ijsbergen ( depressie)

Wat ben ik blij dat ik deze site gevonden hebt, wat geeft mij dit in deze fase steun, ik zit midden in het losmaak proces wat doet het een pijn. Hij was altijd de zorgzame verantwoordelijke man en vader, en nu totaal de weg kwijt. Idd nieuwe jongere vriendin en ik na 26 jaar ben het probleem. De kinderen hebben er ook zoveel verdriet van hij laat ze links liggen. Wat een pijnlijk proces.Bedankt voor alle info op deze site.

"Het ongeloof over wat er gebeurde blijft op de een of andere manier in je ziel vastgeplakt" Ik denk dat iedereen hier dat herkent Jur!En hoewel mijn site zich op mannen richt, is de manier waarop je het beste met een mannelijke en een vrouwelijke mlc'er kunt omgaan hetzelfde. Hoe moeilijk ook. En die plotselinge verandering in gedrag - die wij partners eigenlijk niet kunnen bevatten - ja, dat is kenmerkend voor een midlifecrisis.

Had ik dit twee jaar geleden maar geweten. Misschien wist ik het ook wel maar hoe moeilijk is dat loslaten en loskomen inderdaad. De ongeloof wat er gebeurde en gebeurt blijft op één of andere manier in je ziel vastgeplakt. Het gekke is dat ze zelf ergens wel weet wat er aan de hand is (dit heeft ze een vriendin verteld) maar ontkent in alle toonaarden en wordt boos als iemand haar daarmee confronteert. Deze mensen laat ze links liggen. Hoe lang houdt zo iemand die bal van ontkenning onder water. Er is in die 2 jaar veel gebeurd. Ik wou dat ik toen wist wat ik nu weet. Ik ga nu verder voor mezelf en m'n kinderen. Bedankt voor de toelichting. Door jou site snap ik de situatie beter en kan er meer begrip voor hebben. Al is het raar te ervaren dat iemand die zo ontzettend zorgzaam was en normen, waarden en geloof hoog in he vaandel had zo egoïstisch en onverschillig is geworden van de ene op de andere dag.

Beste Jur, je kunt niets doen, wanneer je partner in deze crisis zit is er maar één optie, loslaten, maar vooral loskomen. Vooral het laatste is erg moeilijk, temeer omdat je niet begrijpt waarom het zo belangrijk is. Loskomen is voor jezelf en je kinderen, je vrouw gaat alleen maar voor zichzelf, hoe sneller je dit proces zelf ook oppakt, is de schade het minst. Je krijgt een strijd die zijn weerga niet kent, hoe eerder je voor jezelf gaat, hoe beter je eruit komt. Je laatste zin sneed echt dwars door mijn ziel heen, het spijt me enorm dat je dit moet meemaken en je pijn zal onvoorstelbaar zeer doen. Geloof me op mijn ervaring, dit soort mensen moet juist de afgrond ingaan, dat is ook het punt dat ze misschien naar zichzelf gaan kijken, maar dat hoeft niet. Handel z.s.m. je zaken af, stel hele duidelijke grenzen en ga voor je bloedjes van kinderen en je eigen toekomst.

Is er ook een beschrijving hoe je met een vrouwelijke midlife om moet gaan? Of is dat nagenoeg hetzelfde. In één keer moest alles anders. Allerlei party's af gaan, tongpiercing, compleet andere look, eerst soulmates zoeken in "vriendinnen" die in hetzelfde zitten. Van de éne op de andere dag compleet ander gedrag vertonen. Een beetje zoiets van laatste kans veertiger. Zoiets van "is dit nou wie ik ben geworden?" het lijkt meer vluchten voor zichzelf dan vluchten voor mij. Al geeft ze mij wel overal de schuld van. Zal waarschijnlijk zelf rechtvaardiging zijn voor alles wat ze nu doet. En nu met iemand die in alles "nu" haar gelijke lijkt te zijn. Terwijl ze altijd de "normen en waarden" van het huwelijk hoog in het vaandel had. Ik zie haar voor mijn ogen de afgrond inlopen maar kan niks doen. Lastig is dat als man. Hoe ga je daar mee om. Zeker als je drie bloedjes van kinderen hebt.

@Jur...vrouwen kunnen zeker ook een midlifecrisis krijgen en het verloop/de fases is in beginsel ook hetzelfde. Het overlijden van de vader van je vrouw kan heel goed als trigger gewerkt hebben.

Ik maak nu al zo'n 2 jaar dat mee wat op deze site beschreven staat. Alleen is de "hij" een "zij". Het is zo eng vergelijkbaar dat het een schoolvoorbeeld MC is alleen gaat het om mijn vrouw. Kan het ook zo ongeveer voor een vrouw gelden qua verloop van een MC? Het is min of meer begonnen na het overlijden van haar vader 3 jaar geleden. Kan dit er mee te maken hebben of zie ik dat fout.

De alienator/sm is de weerspiegeling van hun lage zelfbeeld, hoe beroerder de alienator/sm is, hoe lager hun zelfbeeld. Uiterlijk heeft er niets mee te maken, ze vinden een partner met een nog lager zelfbeeld dan van henzelf en daar voelen ze zich dan superieur bij. Ze hangen als het ware aan hun eigen doodskist.

Vaak zijn het ook van die gedroogde appeltjes, mijn man zit in België zijn liefje is getrouwd en heeft 2 plaatjes van kinderen en een leuke man 2 paarden en een hond wat wil je dan met die getrouwde man is trots op zijn kinderen en zijn hond en kleinkinderen maar hij vergeet dat hij er niet naar om kijkt gaat met 3 vrinden uit de Antwerpse haven golfen die hebben meer geld dan hij ooit zal hebben ik snap er niets van

De sm van mijn partner lijkt totaal niet op mij. Mijn partner zei ook altijd dat hij mij te mooi voor hem vond. Nu, dat heeft hij dan nu goed geregeld met zijn sm, want zij is een stuk minder 'mooi'. Maar het blijft zuur en onverteerbaar dat iemand je zo laat zitten voor iemand anders waar hij helemaal niet echt van lijkt te houden. Wat een farce.

@Sandra...in eerste instantie biedt de soulmate de man inderdaad wat hij zoekt, namelijk acceptatie van zijn nieuwe keuzes en het gevoel dat hij belangrijk voor haar is. Hij kan de soulmate geven wat ze nodig heeft. Een gevoel dat hij bij zijn eigen vrouw al lang niet meer had. Maar dat is een tijdelijk effect. Na verloop van tijd voelt hij zich bij haar niet wezenlijker beter dan hij zich op het laatst bij jou voelde. Wat betreft de communicatie met de kinderen vond ik hier http://www.echtscheiding-wijzer.nl/kind-echtscheiding-tips.html nog wat tips.

en toch... de mogelijkheid bestaat ook dat de nieuwe vrouw datgene kan bieden waar hij al jaren naar op zoek is. Tussen ons was al zoveel aan de hand, daarbij het bedrijf en de kinderen. Nu misschien rust en ruimte? de kinderen van sm hoeft hij minder om te geven, hij is immers 'maar'stiefvader. Onze kinderen zijn geheel op afstand, behalve zoon, die wordt m.i. gebruikt om al zijn jeugdige grieven en onvervulde wensen op te botvieren. Met andere woorden, misschien is alles te veel geweest tussen ons, of te weinig ;) om de lang verzwegen trauma's en of depressie een andere uitweg te geven dan de grote werkverslaving en de grote behoefte aan macht. Het kwetsbare kon hij niet laten zien, hoe pijnlijk ik dat ook vind. Het is zoals het is, hoe gek ook... een deel van mij zal van hem blijven houden, dat blijft en zo langzamerhand kan ik dat een plekje geven. De kinderen zullen hun jeugdwonden moeten laten helen en kunnen misschien na een aantal jaren een volwassen houding vinden om hun vader te zien zoals hij is en volgt er hoop ik een vorm van acceptatie. Wel zou ik graag willen dat de hulpverlening en scholen meer weten over dit probleem. Ouders maken in hun paniek veel kapot bij hun kinderen. er wordt al snel gezegd dat 'ze zich niet moeten aanstellen, want er zijn zoveel mensen die scheiden'. Men wordt op het verkeerde been gezet, kinderen worden niet geloofd, ik ben van mening dat er sprake is van een onzichtbare soms wrede parentificatie. Als andere partner sta je machteloos.

Wat een mooi voorbeeld zeg,deze houd ik in mijn gedachten . Dank je wel